Wednesday, May 4, 2011

Και εγένετο ποδήλατο

Έχω πραγματικά θαυμάσει και ζηλέψει κάποιες εργασίες αναπαλαίωσης/ανακατασκευής παλιών ποδηλάτων, που έχω δει κατά καιρούς. Έτσι, εδώ και αρκετούς μήνες αποφάσισα να προχωρήσω κι εγώ σε ένα τέτοιο project με εξαρτήματα που θα έβρισκα μεταχειρισμένα, ψάχνοντας σε αγγελίες. Δε βιάστηκα καθόλου και εξ αρχής έθεσα κάποια βασικά κριτήρια:

- Θέλω ένα ποδήλατο για χρήση σε πόλη και εκδρομές
- Με νοιάζει να είναι άνετο και να μπορεί να φορτωθεί.
- Μου αρέσουν οι σιδερένιοι σκελετοί και τα ξερά πηρούνια
- Μου αρέσουν οι λεπτοι σωλήνες.
- Το ποδήλατο θα πρέπει να έχει γρανάζωμα MTB για τις πολλές ανηφόρες κοντά στο σπίτι μου.
- Θα ήθελα να έχει τιμόνι butterfly ή moustache ή και drop.
- Θα ήθελα κατά το δυνατόν να κάνω εγώ το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας.

Κάπου στην πορεία, το τελευταίο κομμάτι ξεχάστηκε. Λίγο η έλλειψη όσου ελεύθερου χρόνου ήθελα, λίγο η έλλειψη εργαλείων, λίγο η αμφιβολία για τη συμβατότητα κάποιων εξαρτημάτων με το σκελετό, με έκαναν να περιοριστώ σε βοηθητικές κυρίως εργασίες.

Βρήκα λοιπόν στην αρχή ένα μεταχειρισμένο σκελετό 16-17 χρόνων. Χειροποίητος, βρεταννικός, από φτηνό ποδηλατάκι της εποχής. Η μάρκα του ήταν η γνωστή Dawes, αλλά στο σκελετό έγραφε μόνο το γενικό “Dawes MTB” και είχε και αυτοκόλλητα που έγραφαν “Handbuilt” και “British Made”.

original1.jpg
original2.jpg

Τιμόνι, δισκοβραχίωνας, μεσαία τριβή και διάφορα άλλα μικροεξαρτήματα ήταν σε κάκιστη κατάσταση. Τα αφαίρεσα, αφού κατάφερα να σπάσω έναν εξολκέα δισκοβραχίωνα, και ο σκελετός έγινε κάπως έτσι.

dawes.jpg

Αρκετή σκουριά και μικροπροβληματάκια. Στο πηρούνι ας πούμε είχε σπάσει και κολλήσει από τη σκουριά μέσα στη υποδοχή των φρένων μια βίδα.

Μετά καθάρισα και προετοίμασα το σκελετό για βαφή, λαμβάνοντας υπ’ όψη μου τις πολύ καλές συμβουλές που βρήκα στο podilates.gr. Μάσκαρα επιμελώς τα κομμάτια που είχαν σπειρώματα και, επειδή δεν έβρισκα βίδες, όσο μεγάλες χρειαζόμουν, χρησιμοποίησα μια μεγάλη ντίζα που έκοψα με σέγα, ροδέλες και παξιμάδια, για να καλύψω το καβούκι της μεσαίας τριβής και το λαιμό του πηρουνιού. Πήγα μετά σκελετό και πηρούνι για αμμοβολή και βάψιμο στον Πέττα στην Καβάλας και λίγες μέρες μετά τον παρέλαβα. Είχε κάνει καλή δουλειά - ίσως και εξαιρετική για το κόστος της. Σε μερικά σημεία η βαφή δεν ήταν εντελώς λεία και υπήρχαν μερικά μικροεξογκώματα, σαν κόκκοι αμμου. Επίσης ο σκελετός έκανε λίγο σαν κουδουνίστρα κατά την μεταφορά λόγω των σφαιριδίων της αμμοβολής που είχαν μπει μέσα. Με λίγη υπομονή τα αφαίρεσα.

Στο ενδιάμεσα, μάζευα εξαρτήματα. Κάποια τα είχα ήδη, όπως την υπέροχη Brooks Flyer Special που έβγαλα από το Dahon ή το λαιμό. Κάποια τα αγόρασα από αγγελίες, όπως τους τροχούς, το δισκοβραχίωνα, τη μεσαία τριβή, τα ντεραγιέ και τα λεβιεδάκια ταχυτήτων. Κάποια τέλος, όπως το τιμόνι, τα φρένα και τα λάστιχα, τα αγόρασα καινούργια. Για το τιμόνι, κατέληξα σε τιμόνι τύπου butterfly, αλλά αντί για τα προτεινόμενα κακάσχημα foam grips επέλεξα μαύρη ταινία κούρσας.

Αφού παρέλαβα το σκελετό πέρασα μια μέρα καθαρίζοντας και γυαλίζοντας (WD40, Coca Cola, ξύδι, λεπτό συρματάκι κουζίνας) και εν τέλει τα πήγα όλα μαζί στο Φρειδερίκο. Με χαρακτηριστική καθυστέρηση, ένα μήνα μετά (!), κι αφού παίδεψα φαντάζομαι το Δημήτρη με διάφορα μη αναμενόμενα μερεμετάκια που χρειάστηκε να κάνει, παρέλαβα ένα ποδήλατο που βρίσκω πολύ όμορφο και στις πρώτες μας βόλτες (είναι βέβαια και ο μήνας του μέλιτος ακόμα) με ικανοποιεί.

new1.jpg
new2.jpg
new3.jpg
new4.jpg
new5.jpg

Με γεια μου.

Thursday, April 21, 2011

Η βιομηχανική σαύρα

Industrial lizard το βάφτισε ο φίλος που μου το έστειλε.

lizard.JPG

Thursday, April 14, 2011

Ατυχηματάκια

Την προηγούμενη εβδομάδα, καθώς κατέβαινα τη Μεσογείων με το Dahon, είχα ένα ατυχηματάκι. Ημουν στο ύψος των Αμπελοκήπων, εκεί που η Μεσογείων χωρίζεται σε τρία τμήματα, με κατεύθυνση προς Μιχαλακοπούλου, Βασιλίσσης Σοφίας και Αλεξάνδρας. Είχα μπει στο κομμάτι προς Αλεξάνδρας και πήγαινα στη μεσαία λωρίδα, ήσυχα κι ωραία, όταν Ξαφνικά και χωρίς καμία προειδοποίηση, ο οδηγός του αυτοκινήτου στα δεξιά και μπροστά μου σταματάει και ανοίγει την πόρτα, χτυπώντας με. Ευτυχώς δεν έπεσα, γιατί πήγαινα σιγά και το χτύπημα ήταν στο τιμόνι και όχι στο σώμα μου.

Ο λόγος του ανοίγματος της πόρτας; Ο οδηγός είχε κάνει σήμα στο προπορευόμενο ταξί να σταματήσει, για να επιβιβαστεί σε αυτό ο συνεπιβάτης του. Άνοιξε την πόρτα χωρίς να σκεφτεί να ελέγξει… και το “κακό” έγινε. Τουλάχιστον ζήτησε συγγνώμη.

Γενικά, επειδή η περίπτωση χτυπήματος από πόρτα είναι αρκετά συχνή, αποφεύγω να πηγαίνω κοντά σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα, αλλά για τέτοιες περιπτώσεις που ένα κινούμενο αυτοκίνητο ξαφνικά σταματά και ανοίγει την πόρτα δεν έχω εκπαιδευτεί.

Μετά από αυτό το συμβάν, κάθησα να σκεφτώ όλα τα ατυχηματάκια που είχα στη ζωή μου ποδηλατώντας:
- Η αρχή έγινε την πρώτη μέρα (ωραία αρχή) που έκανα χωρίς βοηθητικές… κάπου 5-6 χρονών. Έχασα τον έλεγχο και έπεσα πάνω σε ένα άλλο ποδήλατο, με αποτέλεσμα να κάνω τέσσερα ράμματα.

- Πολλά πολλά χρόνια μετά, κάπου στα 23 μου, και αφού στο ενδιάμεσο είχα παρατήσει το ποδήλατο, πηγαίνοντας ανάποδα στη δεξιά λωρίδα της Μεσογείων (Darwin Awards nominee…), έπεσα πάνω σε ανύποπτη οδηγό που εκείνη τη στιγμή έστριβε στη λεωφόρο και φυσικά δεν με είδε. Η μπροστινή ρόδα στραπατσαρίστηκε, αλλά εγώ, εκτός από κάποιες γρατζουνιές, ήμουν καλά. Στη σύγκρουση είχα σπάσει το φανάρι του αυτοκινήτου και προσφέρθηκα να το πληρώσω, αλλά η οδηγός ήταν τόσο σοκαρισμένη, που της αρκούσε ότι ήμουν καλά. Μετά από αυτό το συμβάν πείστηκα ότι δεν είναι ασφαλέστερο να πηγαίνω αριστερά και αντίθετα από την κίνηση, “για να βλέπω καλύτερα τα αυτοκίνητα”.

Από το 2003, που κινούμαι σχεδόν αποκλειστικά με ποδήλατο, είχα μόνο δύο ατυχηματάκια:
- Μια φορά είχα γλυστρήσει σε βρεγμένο δρόμο και έπεσα, χωρίς συνέπειες για μένα και το ποδήλατο.

- Πέρυσι είχα πέσει (πάλι μόνος μου!), με αποτέλεσμα μερικές γερές γρατζουνιές και κακώσεις στους καρπούς - τα είχα γράψει και στο http://www.paraschis.gr/citycycle/?x=entry:entry100712-094759

Κατά τ’ άλλα, υπήρξαν και κάποιες φορές που κινδύνεψα να με χτυπήσουν αυτοκίνητα, αλλά ένας συνδυασμός προσοχής, εμπειρίας και τύχης το απέτρεψαν.

Γιατί τα γράφω αυτά; Μάλλον για να θυμήσω στον εαυτό μου ότι οι κίνδυνοι στην ποδηλασία (τις περισσότερες φορές) προέρχονται τελικά από τον ίδιο τον ποδηλάτη και όχι από άλλους.

Α, πλέον δεν πηγαίνω ανάποδα στις λεωφόρους!

Friday, February 18, 2011

The most boring video ever :)

Αποφάσισα σήμερα το πρωί, για λόγους άγνωστους και σε μένα, να στηρίξω τη φωτογραφική μηχανή στο ποδήλατο και να βιντεοσκοπήσω την πρωινή μου διαδρομή προς το γραφείο - έτσι, για να έχουν και οι μη ποδηλάτες μια ιδέα του πώς είναι να κινείσαι στους αθηναικούς δρόμους με το ποδήλατο, συνυπάρχοντας με τα αυτοκίνητα.

Friday, January 28, 2011

Ταχύτητες ποδηλάτων στην πόλη - revisited

Αποφάσισα να επαναλάβω το πείραμα χρονομέτρησης των μετακινήσεών μου με ποδήλατα διαφορετικών δυνατοτήτων και επιδόσεων, για να δω πόσο, εν τέλει, η ποιότητα ενός ποδηλάτου επηρεάζει την ταχύτητα με την οποία κινούμαστε στην πόλη.

Όπως είχα γράψει και στην προηγούμενη ανάρτηση, η απόσταση που διανύω, σύμφωνα με το GPS, είναι 5.35 χιλιόμετρα, με μέγιστη κλίση 4% και συνολική ανάβαση 179 μέτρων. Παρεπιπτόντως, για τη μέγιστη κλίση έχω δει και τιμές από 2% έως 38% - υποθέτω ότι η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Πρόκειται πάντως για μια διαδρομή που στο τελευταίο κομμάτι της είναι πολύ ανηφορική.

Ιδού τα νούμερα (κλικ για μεγαλύτερο μέγεθος):

speed_table.png

Σημειώσεις:
- Τη διαδρομή την έκανα δυο φορές με το Specialized, γιατί είχα εκπλαγεί με το πόσο αργά είχα πάει την πρώτη φορά. Το πρόβλημα βέβαια με την κούρσα δεν είναι το αν μπορεί να πάει πιο γρήγορα από τα υπόλοιπα, αλλά αν μπορεί να το κάνει μέσα στην κίνηση. Επίσης και τα ξεκινήματα δεν είναι γρήγορα, λόγω του βάλε/βγάλε το πόδι στο καλουπιέ. Τη δεύτερη “γρήγορη” διαδρομή την έκανα με διάθεση να πάω γρήγορα, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες.
- Δυστυχώς πούλησα το Trek 4300 πριν προλάβω να κάνω τη μέτρηση.
- Το Giant είναι της γυναίκας μου και λόγω του μικρού σκελετού (15′’) δε μου είναι βολικό. Με βάση τα νούμερα, είναι το ταχύτερο και σίγουρα το πιο άνετο ποδήλατο για αστικές διαδρομές. Το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής ήταν κουραστικό παρά την υποβοήθηση.
- Μηδαμινός είναι ο συμβιβασμός απόδοσης που πρέπει να κάνει κάποιος με ένα σπαστό στην πόλη.
- Τελικά είναι τόσες οι καθυστερήσεις στην αστική ποδηλασία (φανάρια, κίνηση, επαγρύπνηση για τα άλλα οχήματα) που οι διαφορές αμβλύνονται σε εντυπωσιακό βαθμό.