Μετά από κάτι λιγότερο από πέντε χρόνια, οι δρόμοι μου με το Boardwalk χώρισαν. Εύχομαι ο νέος ιδιοκτήτης του, ο Σταύρος, να το απολαύσει όπως κι εγώ.
Κάνοντας έναν απολογισμό, έχω να πω αυτό που έγραψα, κατ’ αντιγραφή της αγγλοσαξωνικής έκφρασης, στην παρουσίαση του ποδηλάτου από αυτό το site: Το Boardwalk είναι, ως ποδήλατο, ανώτερο από το άθροισμα των μερών του.
Μπορεί σε κάποιους οι 7 ταχύτητες να φαίνονται λίγες, ο σκελετός από χρωμόλη βαρύς, οι 20′’ τροχοί μικροί, η γεωμετρία του ποδηλάτου αργή και η στιβαρότητά του ανεπαρκής. Εγώ έχω να αντιπαραθέσω ότι πρόκειται για ένα ποδήλατο με μινιμαλιστικό σχεδιασμό που εξυπηρετεί απόλυτα τη σκοπούμενη χρήση, εξαιρετικά αξιόπιστο και κατάλληλο για την πόλη. Έχω κινηθεί με καταρρακτώδη βροχή, έχω κινηθεί σε χωματόδρομους, έχω κάνει αποστάσεις 50+ χιλιομέτρων - εν τέλει το Boardwalk ήταν το βασικό μου προσωπικό μεταφορικό μέσω επί 5 χρόνια, χωρίς να με απογοητεύσει ποτέ.
“Γιατί το πούλησες τότε;”, είναι η εύλογη ερώτηση. Θα απαντήσω, έχοντας κατά νου και μια άλλη ερώτηση που διάβασα στο podilates.gr: “Γιατί τόσες πολλές αγγελίες για σπαστά”;
Πλέον οι μεταφορικές μου ανάγκες δεν απαιτούν το δίπλωμα του ποδηλάτου. Η δουλειά μου απέχει 7 χιλιόμετρα από το σπίτι, οπότε ποδηλατώ όλη τη διαδρομή. Επιπλέον, χρησιμοποιώ το ποδήλατο και με παιδικό καροτσάκι, για το οποίο το σπαστό αντενδείκνυται. Είμαι και από αυτούς που θέλουν να έχουν παραπάνω από ένα ποδήλατα, οπότε οι καθημερινές μου ανάγκες καλύπτονται από το Dawes που αναπαλαίωσα προ μηνών, ενώ για εκδρομικότερες διαδρομές προτιμώ το Specialized Allez Steel κουρσάκι μου.
Με δύο ποδήλατα λοιπόν στο σπίτι, συν ένα της καλής μου, το τέταρτο φαινόταν περιττό. Αν αυτήν την περίοδο, με δεδομένη την επιθυμία να χρησιμοποιώ παιδικό καθισματάκι, μπορούσα να έχω μόνο ένα ποδήλατο, θα διάλεγα το Dawes. Σε διαφορετική περίπτωση, θα διάλεγα το Dahon ως πρακτικότερο. Το Specialized το βλέπω περισσότερο σαν ποδήλατο αναψυχής, οπότε μπαίνει σε άλλη κατηγορία.
Η επιλογή της πώλησης λοιπόν, εκτός του οικονομικού της χαρακτήρα, έχει έχει να κάνει με το ότι το ποδήλατο ως σπαστό μου επέβαλε κάποιους περιορισμούς. Οι περιορισμοί όμως δεν είχαν να κάνουν με τις ταχύτητες, τους τροχούς ή την ποιότητα κύλισης, αλλά με την τοποθέτηση παιδικού καθίσματος. Πέραν αυτού πάντως, η χρήση του Dahon δε συνιστούσε κάποιον άλλο συμβιβασμό σε σχέση με ένα συμβατικό ποδήλατο πόλης. Άλλωστε, όπως πιστεύω ακράδαντα, οι περιορισμοί προέρχονται από τον αναβάτη και όχι από το ποδήλατο.