Ποδηλατώντας στην πόλη

Παρακολουθώντας το podilates.gr, βλέπω ότι τον τελευταίο καιρό οι κλοπές ποδηλάτων έχουν περάσει σε άλλη διάσταση.

Μπορώ να μετρήσω τέσσερις κλοπές μέσα από πολυκατοικίες και κλειδωμένες αποθήκες. Κλοπές που δε φαίνονται ευκαιριακές, αλλά κατά παραγγελία ή μετά από προσεκτική παρακολούθηση. Κλοπές που δηλώνουν μια πολύ σημαντικότερη εγκληματική δραστηριότητα από την “απλή” παραβίαση ενός λουκέτου στο δρόμο. Κλοπές που δείχνουν στοχευμένες, από ανθρώπους με γνώσεις για την αξία των ποδηλάτων, αφού δεν κλάπηκαν αδιακρίτως ποδήλατα, αλλά σε δύο περιπτώσεις προτιμήθηκε το ακριβότερο από τα σταθμευμένα στην αποθήκη ποδήλατα. Κλοπές που υποδηλώνουν ότι πίσω τους υπάρχει ένα οργανωμένο κύκλωμα και δεν αποδίδονται στο “πρεζόνι που κλέβει για να βρει λεφτά για τη δόση του”. Κλοπές που δείχνουν αφ’ ενός πόσο πρόσφορη και επωφελής είναι η αφαίρεση ενός ποδηλάτου (μεγάλη οικονομική αξία σε σχέση με τον κίνδυνο σύλληψης, αφού η πιστοποίηση της ταυτότητας ενός κλεμμένου ποδηλάτου είναι δυσχερής), αφ’ ετέρου πόσο μεγάλη είναι η κρυφή αγορά των κλεμμένων. Κλοπές που δημιουργούν υποψίες για τον τρόπο προώθησης των κλεμμένων (τα πουλούν διεφθαρμένοι καταστηματάρχες; προωθούνται στο εξωτερικό;), αφού σπάνιες είναι οι περιπτώσεις που κάποιο θύμα είδε το ποδήλατό του να κυκλοφορεί με άλλο αναβάτη στο δρόμο.

Τι έχει αλλάξει;

Το θέμα είναι πολύ σημαντικό τόσο από την καθαρά ποδηλατική άποψης, όσο και με μια γενικότερη κοινωνική θεώρηση.

Για πολλούς, η μεγαλύτερη απόλαυση στη χρήση του ποδηλάτου είναι η αίσθηση αυτονομίας και ελευθερίας. Είσαι εσύ και το ποδήλατο. Το καβαλάς, πετάγεσαι στις δουλειές σου, απολαμβάνεις τη διαδρομή, δε νοιάζεσαι για παρκάρισμα, για την κίνηση (εντός ορίων, ε;), για τη βενζίνη, για τα τέλη… για όλα όσα οι οδηγοί ή επιβάτες μηχανοκίνητων οχημάτων προβληματίζονται κάθε μέρα. Αν όμως μπει στο μυαλό ο φόβος της κλοπής, τότε όλα αλλάζουν. Αρχίζεις να σκέφτεσαι τρόπους και μέρη κλειδώματος και πριν το καταλάβεις βρίσκεσαι με δύο πέταλα, δύο λουκέτα και συναγερμό στο ποδήλατο.

Πέραν αυτού, υπάρχει και το πολύ σημαντικότερο θέμα της πλήρους ασυδοσίας και έλλειψης προστασίας μας. Για πολύ καιρό ήταν γνωστό το άθλιο παζάρι κλεμμένων ποδηλάτων (και ναρκωτικών και ανθρώπων) στη Μενάνδρου. Ουδείς έκανε τίποτα. Έχουμε διαβάσει ακόμα και αναφορές όπου θύματα κλοπής κατόπιν προτροπής αστυνομικών πήγαιναν εκεί για να ψάξουν το κλεμμένο τους ποδήλατο. Η Αστυνομία γενικώς είναι αδιάφορη, γιατί ένα κλεμμένο ποδήλατο θεωρείται σταγόνα στον ωκεανό της εγκληματικότητας και επιπλέον, στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ιδιαίτερα δυσχερής η απόδειξη της κυριότητας ενός ποδηλάτου. Το μόνο αποδεικτικό ταυτότητας, ο σειριακός αριθμός του σκελετού, μπορεί κάλλιστα να ξυστεί ή παραλλαχθεί, ενώ τα υπόλοιπα εξαρτήματα (σέλες, τροχοί, τιμόνια κλπ) άνετα μπορούν να αφαιρεθούν και να διοχετευθούν αλλού.

Τελικά, οι πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις των ομάδων , που καλώς ή κακώς θεωρούνται ή προβάλλονται ως εκπρόσωποι των ποδηλατών (Ποδηλάτες/ισες, Φίλοι του Ποδηλάτου κλπ), ίσως να πρέπει να κατευθύνονται όχι σε θέματα όπως οι ποδηλατόδρομοι ή η μετακίνηση με τα ΜΜΕ, αλλά στην τροπον τινά προστασία από την κλοπή.

Βέβαια το τροπον τινά εύκολα λέγεται… αλλά τίνι τρόπω;

Σίγουρο χαρτί τα Dahon, εγγύηση ποιότητας τα Brompton, θρίαμβος του design τα Strida… αλλά μήπως υπάρχει χώρος και για κάτι διαφορετικό;

Δεν ξέρω την απάντηση, αλλά ξέρω ότι η είδηση της κυκλοφορίας του εκ Σλοβενίας Big Fish μου κέντρισε το ενδιαφέρον και όταν έμαθα ότι εισάγεται στην Ελλάδα, κατάφερα να εξασφαλίσω μερικές μέρες συμβίωσης με το ποδήλατο, ώστε να το παρουσιάσω σε αυτές εδώ τις σελίδες.

Τι εστί Big Fish;
Έστιν ουν Big Fish ποδήλατον αναδιπλούμενο με τροχούς 16 ιντσών, 3 εσωτερικές ταχύτητες, σκελετό χωρίς σύνδεσμο (!), όρθια θέση οδήγησης και γρήγορο σύστημα (ανα)δίπλωσης.
[Read more…]

Αφού είδα και αποείδα με τα πετάλια του Boardwalk (ακόμα και με τα αλουμινένια που φέρνει η αντιπροσωπεία της Dahon), κατέληξα στο συμπέρασμα ότι αναδιπλούμενα πετάλια καλής ποιότητας δε βρίσκονται εύκολα.

Ευτυχώς, οι δουλειές μου δεν απαιτούν πλέον να μπαίνω συχνά σε ΜΜΕ κι έτσι δεν πολυχρειάζομαι αναδίπλωση στα πετάλια. Αποφάσισα λοιπόν να επιστρέψω στις κλασικές πλατφόρμες και να τις συνδυάσω με τα Powergrips, για τα οποία είχα κατά καιρούς ακούσει πολλά.

Πρόκειται για κάποιους ελαστικούς ιμάντες από υλικό που δε χάνει την ελαστικότητά του, που δένουν διαγωνίως στο πετάλι και δίνουν παραπλήσια αποτελέσματα με τα “κουμπωτά” πετάλια, χωρίς όμως να χρειάζονται ειδικά παπούτσια. Τα χρησιμοποιώ εδώ και ένα εξάμηνο και είμαι αρκετά ικανοποιημένος, λαμβάνοντας υπ’ όψη και το χαμηλό τους κόστος (κάπου $25 αν θυμάμαι καλά). Βοηθούν το πόδι να μη γλυστράει και να ασκεί περισσότερη δύναμη στο πετάλι, όχι μόνο πιέζοντας, αλλά και τραβώντας το. Σίγουρα θέλουν κάποια εξοικείωση αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο. Προσωπικά τα προτιμώ για την πόλη σε σχέση με τα clipless πετάλια που έχω σε άλλο ποδήλατο, γιατί μπορώ να τα χρησιμοποιώ με κανονικά παπούτσια, δίνουν μεγαλύτερη ελευθερία κίνησης στο πόδι και αν θέλω, μπορώ να αγνοήσω την ύπαρξή τους και να μη τα χρησιμοποιήσω.

Φαίνεται ότι τα αναδιπλούμενα ποδήλατα στο μετρό έχουν αρχίσει να αυξάνονται, σε βαθμό που ενοχλούν το ευπρεπές του μέσου. Έτσι, εδώ και λίγες μέρες, αναφέρεται στο podilates.gr ότι σε κάποιους σταθμούς του μετρό οι υπάλληλοι είπαν ότι έχουν εντολή να απαγορεύουν τα σπαστά ποδήλατα αν δεν είναι μέσα σε τσάντα!

Αν δεν υπάρχει τουλάχιστον κάποιο συμβάν που σπαστό ποδήλατο εκτός τσάντας δημιούργησε ουσιαστικό πρόβλημα στο συρμό, ο βαθμός υποκρισίας των υπέρμαχων της οικολογικής μετακίνησης συνεχίζει να συγκινεί! Αντιγράφω πάντως από κείμενο ενημέρωσης επιβατών στη σελίδα ΑΜΕΛ :

Η μεταφορά ποδηλάτων αλλά και λοιπών ογκωδών αντικειμένων στους συρμούς δεν επιτρέπεται. Η διαμόρφωση των σταθμών σε περισσότερα του ενός υπόγεια επίπεδα, η έλλειψη ειδικά διαμορφωμένων χώρων εντός των συρμών για την τοποθέτηση των ποδηλάτων και η πληρότητα των συρμών καθιστούν τη μεταφορά των ποδηλάτων επικίνδυνη για την ασφάλεια τόσο του ίδιου του ποδηλάτη αλλά και των λοιπών επιβατών. Επιτρέπεται ωστόσο η μεταφορά σπαστών ποδηλάτων. Σε πολλούς σταθμούς του ΜΕΤΡΟ έχουν εγκατασταθεί θέσεις στάθμευσης ποδηλάτων, όπου οι ποδηλάτες μπορούν να κλειδώνουν τα ποδήλατά τους και στη συνέχεια να κάνουν χρήση του ΜΕΤΡΟ.

Υπενθυμίζω και σχετική επικοινωνία με το τμήμα επικοινωνίας επιβατικού κοινού της ΑΜΕΛ .

Με τις υγείες μας.

Όπως έχω υποσχεθεί, θα γράψω μια αναλυτική παρουσίαση του Big Fish, μετά και τη συμβίωσή μας για 10 περίπου μέρες.

Μέχρι τότε, αρκεστείτε σε μια φωτογραφία και μερικές επιγραμματικές εντυπώσεις:

- Ενδιαφέρον και πρωτότυπο σύστημα αναδίπλωσης.
- Επαρκές εύρος σχέσεων, καλές αλλαγές
- Μέτριο μπροστινό φρένο.
- Άνετο στην οδήγηση - μέτρια απόσβεση κραδασμών (16′’ είναι αυτές :) )

Το άνοιξε/κλείσε μου παίρνει πλέον γύρω στα 20 δευτερόλεπτα. Είναι δυνατή και η μερική αναδίπλωση. Το διπλωμένο ποδήλατο είναι αρκετά μακρύ αλλά μεταφέρεται εύκολα κυλώντας στον πίσω τροχό, ενώ “παρκαρισμένο” ακουμπάει σε 5 ποδαράκια επενδεδυμένα με καουτσούκ και έτσι δε λερώνει ή γδέρνει το δάπεδο.