Πραγματική ανάγκη για βελτίωση; Ουσιαστική επιθυμία για “προσωποποίηση”; Απλός, αθώος και ανόθευτος καταναλωτισμός; Δεν ξέρω σε τι απ’ αυτά οφείλεται, αλλά πάντως έχω ψωνίσει αρκετά καλούδια για το ποδήλατό μου από τότε που το αγόρασα, 15 μήνες πριν.
Ένα από αυτά - κατά πάσα πιθανότητα το πιο μη ουσιώδες, και για αυτό ιδαίτερα ευχάριστο :) - ήταν και η σέλα Brooks Flyer Special. Μάλλον με έπεισε ο Sheldon Brown και όσα γράφει για τις δερμάτινες σέλες της βρεταννικής εταιρίας. Κοντολογής η γενική ιδέα είναι ότι μια καλή δερμάτινη σέλα μπορεί να έχει πολλά μειονεκτήματα (βάρος, τιμή, ανάγκη περιποίησης), αλλά έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα: είναι ό,τι πιο άνετο για τον ποδηλάτη. Πράγματι, εξαιρουμένης της πρώτης περιόδου που η σέλα είναι σκληρή (μετά μαλακώνει, προσαρμοζόμενη στον ευαίσθητο πίσω κόσμο του ποδηλάτη…) η Brooks αυτή έχει αποδειχθεί πάρα πολύ άνετη. Το συγκεκριμένο μοντέλο έχει και ελατήρια για την απόσβεση των κραδασμών, πράγμα που επέλεξα αφού το ποδήλατό μου δεν έχει ανάρτηση. Το δέρμα και τα ελατήρια της δίνουν μια ιδιαίτερα ρετρό εμφάνιση, που προσωπικά βρίσκω πολύ όμορφη (μια συνάδελφος αντίθετα έκανε συνειρμούς με S&M, πράγμα που με εξέπληξε - προφανώς ξέρω λίγα για αυτήν…).
Ιδού η Brooks κατά την πρώτη γνωριμία μας:
