Από την τελευταία ανάρτηση έχει περάσει σχεδόν ενάμισης χρόνος.
Συνεχίζω την ποδηλασία ακάθεκτος. Τα brevets εξακολουθούν να με διασκεδάζουν ( = καταπονούν μέχρι εξαντλήσεως αλλά προσφέρουν ψυχική ανάταση στον τερματισμό) με σταθερούς ρυθμούς και έκτοτε έχω κάνει άλλα 7 (της Θήβας με την άκαρδη ανάβαση της Αγίας Άννας, το “εύκολο” της Αττικής, Χαλκίδα: the redemption, επανάληψη Πύργου και Νεμέας, το ευκολότερο όλων Θέρμο του 2013 με το super αναμνηστικό μπλουζάκι και τη φετεινή Χαλκίδα, δύσκολα και οριακά όπως πάντα).
Μετά από πολλά χιλιόμετρα, κατέληξα στο ότι το μέγεθος του ποδηλάτου μου ήταν μεγάλο. Τα ημίμετρα του κοντύτερου λαιμού, της τοποθέτησης των μανετών ψηλότερα και της διαφοροποίησης της θέσης της σέλας δεν απέδωσαν και έτσι άλλαξα το σκελετό με ένα όμορφο σκελετό 25ετίας από Concorde, με σωλήνες Columbus Aelle. Τα πετάλια έγιναν SPD (τα προτιμώ από τα SL) και τα χιλιόμετρα φεύγουν πιο ξεκούραστα.
Ο σκελετός του Specialized περιμένει πλέον τον επόμενο ιδιοκτήτη του:
http://www.podilates.gr/node/30445
Αυτό το blog προφανώς δεν διανύει και τις καλύτερες μέρες του, αλλά, ποιος ξέρει, μπορεί να αναγεννηθεί από τις στάχτες του.
