Πριν από λίγο καιρό είχα γράψει σε αυτές εδώ τις σελίδες ότι σκόπευα να αγοράσω ένα αναδιπλούμενο ποδήλατο, όπερ και εγένετο. Εδώ και ένα ενάμιση μήνα λοιπόν, κινούμαι στην Αθήνα με ένα Dahon Boardwalk, για την αγορά του οποίου αποχωρίστηκα 365 ευρώ.
Το ποδήλατο
Το Boardwalk είναι το φτηνότερο από τα μοντέλα της Dahon που διατίθενται στην Ελλάδα (οι εισαγωγείς πάντως φέρνουν και μια φτηνότερη σειρά με άλλο branding). Βασικό κίνητρό μου για την αγορά του ήταν η αναδίπλωση και η δυνατότητα μεταφοράς του σε μέσα μαζικής μεταφοράς και κυρίως στο μετρό. Δεν το πήρα για να αντικαταστήσει το “κανονικό μου” ποδήλατο, ένα Ideal Ergomax, αλλά για να το συμπληρώσει σε συγκεκριμένες συνθήκες.
Τα λεπτομερή τεχνικά χαρακτηριστικά του Boardwalk μπορείτε να τα διαβάσετε στη σχετική σελίδα ( http://www.dahon.gr/specs/boardwalk_d7_specs_2006.htm ). Θα επικεντρωθώ λίγο στα δύο χαρακτηριστικά που με έκαναν να σκεφτώ λίγο παραπάνω την αγορά του - το σκελετό και τους τροχούς.
Ο σκελετός του Boardwalk είναι από Chro-Mo (χρωμιομολυβδένιο μεταφράζεται αυτό;). Τα υπόλοιπα από τα μοντέλα της Dahon έχουν σκελετό αλουμινίου (7005), που είναι ελαφρύτερος και πιο άκαμπτος. Θεώρησα ότι σε ένα ποδήλατο πόλης χωρίς ανάρτηση ο σκελετός Chro-Mo με τη μεγάλη ανθεκτικότητά του και τη σχετική (συγκριτικά με το αλουμίνιο) ευκαμψία του θα είναι πιο κατάλληλος (είναι και βέβαια φτηνότερος) .
Η άλλη σημαντική επιλογή είχε να κάνει με το μέγεθος των τροχών. Το Ergomax έχει τροχούς 28′’ και ξαφνικά οι 20′’ του Boardwalk φαίνονταν πολύ λίγες. Από την άλλη, τα αναδιπλούμενα 26′’ της Dahon ήταν αρκετά πιο ογκώδη και δύσκολα στην μεταφορά, οπότε, μετά και από ένα σύντομο test-drive, αποφάσισα να πάω προς την κατηγορία των 20′’.
Εμφάνιση/σχεδιασμός
De gustibus et coloribus no disputandum est έλεγαν οι Λατίνοι και είχαν δίκιο. Χωρίς disputandum λοιπόν έχω να πω ότι βρίσκω όμορφο το Boardwalk, τόσο λόγω των μινιμαλιστικών του γραμμών, όσο και λόγω της ασυνήθιστης εμφάνισής του: Ψηλό σε σχέση με τις μικρές ρόδες του, τραβάει τα βλέμματα, χωρίς φυσικά αυτό να έχει και μεγάλη σημασία.
Στο δρόμο
Πάμε στα πιο ενδιαφέροντα. Η αρχική αίσθηση που μου έδωσε το Boardwalk, ιδίως σε σχέση με το Ergomax, με ξένισε. Το τιμόνι είναι πολύ πιο ευαίσθητο και κόλπα όπως η οδήγηση χωρίς χέρια είναι λίγο επίφοβα. Το πετάλι γίνεται ευκολότερα, αλλά η ταχύτητα που αναπτύσσεται είναι μικρότερη. Ο συνδυασμός “μικρές ρόδες” και “έλλειψη ανάρτησης” κάνει τους κραδασμούς σαφώς πιο αισθητούς. Η θέση οδήγησης είναι πολυ όρθια - αστική - και το τιμόνι δε στηρίζεται καθ’ ύψος. Η προκαθορισμένη θέση του πάντως δε μου δημιούργησε κάποιο πρόβλημα. Το ντεραγιέ των 7 ταχυτήτων είναι πολύ γρήγορο στις αλλαγές (λειτουργεί με περιστροφικό διακόπτη της SRAM στη μανέτα) και η διασπορά των 7 σχέσεων είναι καλή - δεν ένοιωσα να χρειάζομαι περισσότερες ταχύτητες στις μετακινήσεις μου στην πόλη. Πάντως κατά την αγορά του το ντεραγιέ δεν ήταν σωστά ρυθμισμένο και έκαθε θόρυβο, πράγμα που διορθώθηκε με μια επίσκεψη στην έκθεση της Dahon. Να σημειώσω πάντως ότι το ποδήλατο το αγόρασα από την αποθήκη της Dahon - φρεσκεκτελωνισμένο! - πριν ακόμα διατεθεί επισήμως στην Ελλάδα, οπότε θεωρώ ότι πλέον κατά την αγορά τα ποδήλατα θα είναι καλορυθμισμένα.
Πλέον, έχοντας κάποια χιλιόμετρα στα πόδια μου, μπορώ να πω ότι είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος από την οδική συμπεριφορά του Boardwalk. Σε πραγματικές συνθήκες, κάνω με αυτό κάπου 1-2 λεπτά περισσότερο απ’ ότι κάνω με το Ergomax για να φτάσω στο γραφείο μου κάθε πρωί, πράγμα που με ξάφνιασε ευχάριστα. Στην οδήγηση είναι ευχάριστο, ευέλικτο, δείχνει στιβαρό και σε καμία περίπτωση δε με κάνει νε θεωρώ ότι έχω κάνει πολλούς συμβιβασμούς στις οδικές μου απαιτήσεις για να αποκτήσω ποδήλατο με δυνατότητα αναδίπλωσης, όπως φοβόμουν στην αρχή.
Η αναδίπλωση
Η αναδίπλωση είναι βέβαια το χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει το Boardwalk και ο λόγος που το αγόρασα. Είναι μια γρήγορη διαδικασία - ο κατασκευαστής δίνει χρόνο 15′’ για δίπλωση/αναδίπλωση, που είναι εντελώς ρεαλιστικός. Τα βήματα για να διπλώσουμε το ποδήλατο είναι εν συντόμω τα εξής: Περιστροφή της μπάρας του τιμονιού προς τα πάνω, δίπλωση του τιμονιού πάνω στην προστινή ρόδα, χαμήλωμα του παλουκόσελου, αναδίπλωση του σκελετού ώστε οι ρόδες να έρθουν δίπλα-δίπλα και να ενωθούν χάρη σε ένα μαγνητάκι που υπάρχει στο κέντρο του πίσω τροχού και ένα μεταλλικό εξόγκωμα στον κέντρο του μπροστινού (εξαιρετική η ιδέα παρεπιπτόντως, αλλά στο δικό μου ποδήλατο το μαγνητάκι έχει την τάση να ξεκολλάει από τη βάση του και φοβάμαι ότι σύντομα θα χαθεί). Τέλος, αν θέλουμε, αναδιπλώνουμε και τα πετάλια για να μην εξέχουν και τελειώσαμε. Το ξεδίπλωμα γίνεται με την αντίστροφη ακριβώς διαδικασία.
Αυτή η δυνατότητα αναδίπλωσης του ποδηλάτου με έχει βολέψει πολύ. Εχω μπει μέχρι στιγμής τέσσερις φορές στο Μετρό χωρίς να αντιμετωπίσω πρόβλημα (εκτός από κάποιες απορημένες ματιές των υπαλλήλων φύλαξης), παρ’ ότι δεν είχα βάλει το Boardwalk στην τσάντα μεταφοράς του. Επίσης έχω μπει άλλες δυο φορές στον Ηλεκτρικό και (με την τσάντα) μια φορά σε λεωφορείο. Επίσης το ότι χωράει άνετα στο πορτ μπαγκάζ μου έχει επιτρέψει να συνδυάσω μερικές φορές μετακίνηση με αυτοκίνητο και ποδήλατο.
Εν κατακλείδι
Μέσα σε αυτό το μήνα έχω κάνει περί τα 220 χιλιόμετρα με το Boardwalk και μπορώ να δηλώσω ικανοποιημένος, για να μην πω και ξαφνιασμένος από το πόσο βολικό έχει αποδειχτεί, τόσο επειδή είναι αναδιπλούμενο, όσο και επειδή είναι γενικά ένα καλό ποδήλατο για την πόλη.
Το εξαιρετικό αγγλικό ποδηλατικό περιοδικό “A to B”, που ειεδικεύεται στα ηλεκτρικά και στα πτυσσόμενα ποδήλατα, έχει γράψει για το Boardwalk (για το μοντέλο του 2003 νομίζω) ότι “είναι ένα ποδήλατο που σαν αποτέλεσμα και αίσθηση ξεπερνάει το άθροισμα των εξαρτημάτων του” και νομίζω ότι αυτό το σχόλιο ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
