Thursday, December 23, 2010

Γρήγορο ποδήλατο στην πόλη

Προχθές θέλησα να ελέγξω πόσο ρόλο παίζουν τελικά οι επιδόσεις ενός ποδηλάτου στην ταχύτητα μετακίνησης στην πόλη. Αποφάσισα να χρονομετρήσω πόση ώρα κάνω να επιστρέψω στο σπίτι, παίρνοντας τη μια μέρα ένα πολύ παλιό και βαρύ ποδήλατο και την άλλη ένα αρκετά σβέλτο κουρσάκι. Η διαδρομή είναι αρκετά ανηφορική, με μέγιστη κλίση 4% και συνολική ανάβαση 179 μέτρων. Τα πρώτα 3.5 χλμ είναι σε κεντρικούς δρόμους με αρκετή κίνηση, ενώ τα υπόλοιπα σε σχετικά άδειους προαστιακούς δρόμους.

Έτσι, πήρα τη μια μέρα για το γραφείο το Puch - ένα ποδήλατο 25 ετίας, με 5 ταχύτητες, πολύ βαρύ, με το επιπλέον βάρος ενός παιδικού καθίσματος και πεταλιέρα σε άθλια κατάσταση (αλλά αυτά τα πετάλια με τις σφήνες αρνούνται να βγουν…). Το ποδήλατο πρέπει να ζυγίζει πάνω από 20 κιλά.

Για μια απόσταση 5.35 χιλιομέτρων, έκανα 30:13 ‘’, από τα οποία τα 24:54 ήταν πραγματική κίνηση και τα υπόλοιπα αναμονή. Η μέση ταχύτητα ήταν 12.8 χλμ/ώρα.

Την άλλη μέρα, πηρα ένα Specialized Allez Steel, ένα ατσάλινο κουρσάκι που μπορεί, ζυγίζοντας γύρω στα 10,5 κιλά, να είναι βαρύ σε σχέση με τις σύγχρονες κούρσες, αλλά δεν παύει να είναι πολύ πιο γρήγορο, πολύ πιο ελαφρύ και πολύ πιο αποδοτικό από το Puch.

Για την αντίστοιχη διαδρομή έκανα 24:03′’, από τα οποία 20:32 ήταν πραγματική κίνηση, με μια μέση ταχύτητα γύρω στα 15χλμ/ώρα.

Αξιοσημείωτο στοιχείο υπεροχής της κούρσας είναι ότι στο τελευταίο και πιο ανηφορικό κομμάτι της διαδρομής, η ταχύτητά μου με το Puch ήταν 12χλμ/ώρα, ενώ με το Specialized ήταν 19χλμ/ώρα.

Κατά τα άλλα, μέσα στην κίνηση τα δυο ποδήλατα κινούταν περίπου με την ίδια ταχύτητα. Το Puch, λόγω πιο όρθιας θέσης οδήγησης και μικρότερων τροχών ήταν πιο ευέλικτο, ενώ το Specialized όταν έβρισκε ανοικτό πεδίο μπροστά του ήταν βέβαια πιο γρήγορο. Πού υπάρχει όμως αυτό το ανοικτό πεδίο στην Αθήνα;

Συμπεράσματα δεν υπάρχουν από μέρους μου - τα αφήνω στους αναγνώστες.

Thursday, December 16, 2010

Έπεσε βροχή, έπεσε μπόρα…

… και μαζί της έπεσε και η κυκλοφορία των ποδηλάτων.

Γενικά τα ποδήλατα στην πόλη αυξάνονται. Πες λόγω κρίσης, πες λόγω μόδας, πες λόγω συνειδητοποίησης… ο΄ποια και αν είναι η αιτία, κάθε μέρα πλέον βλέπω αρκετά ποδήλατα στο δρόμο… αλλά όχι όταν βρέχει. Κι όμως, με λίγη προετοιμασία, η οδήγηση στη βροχή δεν είναι πρόβλημα, ίσα-ίσα είναι διασκεδαστική. Σίγουρα είναι διασκεδαστικότερη από το πολύωρο στρίμωγμα στα ΜΜΜ ή το κόλλημα στην κίνηση με τη μέση “ταχύτητα” στα επίπεδα σαλιγγαριού.

Όλα αυτά βέβαια αν είσαι στεγνός, γιατί ειλικρινά το να φτάνεις στη δουλειά σου βρεγμένος και παγωμένος δεν είναι τόσο διασκεδαστικό.

Τι χρειάζεται για να οδηγήσεις στη βροχή χωρίς πρόβλημα; Φτερά για να μη γεμίσεις λάσπες, λάστιχα με επαρκές κράτημα (αφήστε το κουρσάκι ή το mountain με τα τρακτερωτά λάστιχα να ξεκουραστεί), καλά φώτα για να βλέπεις και να σε βλέπουν στην περιορισμένη ορατότητα της βροχής, κράνος σίγουρα γιατί, όπως και να το κάνουμε, ο δρόμος είναι πιο γλιστερός και βέβαια, ένα καλό αδιάβροχο.

Τι σημαίνει καλό αδιάβροχο για το ποδήλατο; Σημαίνει κάτι ελαφρύ, στεγανό, μέσα στο οποίο να μην ιδρώνεις, που να μπορεί να καλύπτει όλο σου το σώμα και ενδεχομένως και πράγματα που κουβαλάς. Το καταλληλότερο κατά τη γνώμη μου είναι ένα τύπου poncho.

Κάτι ξέρει και ο Yehuda!

yehudarain.jpg

(Η εικόνα είναι από το http://www.yehudamoon.com)