Wednesday, June 16, 2010

Steel is real

“Steel is real”: αγαπημένο σύνθημα για τους φανατικούς των σιδερένιων ποδηλάτων. Το ατσάλι είναι αληθινό λοιπόν. Μάλλον δε σημαίνει και πολλά αυτή η φράση. Και το αλουμίνιο είναι αληθινό. Και το τιτάνιο είναι αληθινό. Δεν υπάρχει ψεύτικό υλικό κατασκευής ποδηλάτων. Αυτό που είναι ψεύτικο όμως, είναι οι υποσχέσεις που μας κατακλύζουν όταν η τεχνολογία συναντά το marketing. Η ποδηλασία χρειάζεται περισσότερο πόδια και καρδιά, παρά υπερελαφριά κράματα και διαστημικές τεχνολογίες.

Σε κάθε περίπτωση, η συζήτηση για τα υλικά κατασκευής των ποδηλάτων είναι τεράστια και προσωπικά δε νοιώθω και καταρτισμένος για να συμετάσχω σε αυτήν. Ξέρω όμως ότι τα πιο αγαπημένα μου ποδήλατα ήταν σιδερένια (CroMo συγκεκριμένα), συνδυάζοντας ευχάριστη οδική συμπεριφορά, αντοχή και αισθητική που μου ταιριάζει (αναφέρομαι στους λεπτούς σιδερένιους σωλήνες και στις μούφες).

Έτσι, έχω δει δύο σιδερένια κουρσάκια που πολύ μου αρέσουν και για την ώρα χαζεύω σε φωτογραφίες… ίδωμεν αν η σχέση μας θα προχωρήσει. Πρόκειται για το Specialized Allez Steel και το Kona Kapu. Το Kona είναι ποδήλατο ανώτερης κατηγορίας, ελαφρύτερο και με πολύ καλύτερα περιφερειακά (έχει και μούφες, ενώ το Specialized είναι με TIG συγκολλήσεις), αλλά επίσης είναι και κατά πολύ ακριβότερο: περίπου 630€ κάνει το το Allez Steele, ενώ το Kapu πωλείται στα 1500€ (σε προσφορά - η αρχική τιμή είναι 1999€).

Είναι όμως και τα δύο πολύ όμορφα.

kona-kapu09-zoom.jpg
allez_steel.jpg

Ξέρετε άλλα τέτοιου τύπου ποδήλατα που να πωλούνται στην Ελλάδα;

Α, και για να κλείσουμε με σύνθημα, όπως αρχίσαμε, πώς είναι το άλλο που φωνάζουν οι retro-φανατικοί; “Holy Cromoly”!

Wednesday, June 2, 2010

Ποδήλατο και παιδί v2

Έχω γράψει παλιότερα για το ποδήλατο με το οποίο πήγαινα βόλτες τη “μεγάλη” μου κόρη - ένα παλιό Puch που υπεξαίρεσα από ένα φίλο και συμμάζεψα στον Αλτιπαρμάκη.

puchafter.jpg

Η λύση αυτή ήταν καλή για βολτίτσες, αλλά είχε τα προβλήματά της:
- Όριο βάρους για τα μπροστινά παιδικά καθίσματα είναι τα 15 κιλά και η δεσποινίς τα ξεπέρασε.
- Το πεταλάρισμα ήταν δύσκολο γιατί τα πόδια έβρισκαν στο κάθισμα.
- Το ίδιο το ποδήλατο δεν ήταν και στην πρώτη νιότη και οι ανηφόρες κοντά στο σπίτι μου δεν αστειεύονται!
- Αρχίσαμε παιδικό σταθμό! Για την καθημερινή μετακίνηση προς τα εκεί λοιπόν και μετά προς το γραφείο χρειαζόταν κάτι καλύτερο.

Οπότε, θυσιάστηκε το εξαιρετικό fixed κουρσάκι της Kona (Paddy Wagon ), για να αντικατασταθεί από ένα Trek 4300, που απαρνήθηκε το χωμάτινο παρελθόν του και μετατράπηκε σε σχολικό. Ιδού λοιπόν!

trek.jpg

Πρέπει να ομολογήσω ότι στη Bασιλική άρεσε περισσότερο ο παλιός τρόπος μετακίνησης, αφού όπως έχω ξαναγράψει είναι πιο ενδιαφέρον να βλέπει κανείς το δρόμο μπροστά του ενώ τον χτυπά το αεράκι, παρά την πλάτη του μπαμπά, αλλά τι να κάνουμε… ανάγκα και οι κόρες πείθονται. Τώρα στενοχωριέται όταν κάποιες μέρες την πηγαίνω με αυτοκίνητο.