“Γιατί μου αρέσει!”. Αυτό και μόνο θα ήταν επαρκής απάντηση, αλλά μπορώ να την αναλύσω.
Κάνω ποδήλατο γιατί με συγκινεί η ιδέα της αυτάρκειας που σου δίνει. Μια μηχανή που κινείται μόνο με την ενέργεια που παράγει ένας άνθρωπος. Δε με νοιάζει η βενζίνη, τα τέλη κυκλοφορίας και ο δακτύλιος. Αδιαφορώ για τους λεωφορειόδρομους και τα μποτιλιαρίσματα. Το παρκάρισμα και οι παρακάμψεις λόγω έργων δε με απασχολούν, ενώ το στρίμωγμα στα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι μια δυσάρεστη μακρυνή ανάμνηση.
Προσπαθώ λοιπόν να κινούμαι με το ποδήλατο από και προς το γραφείο μου και δεν είμαι ο μόνος. Κάθε μέρα βλέπω αρκετούς “ποδηλάτες πόλεις” και, ποιος ξέρει, αν γίνουμε περισσότεροι, ίσως η Αθήνα να γίνει μια πόλη φιλικότερη προς το ποδήλατο, και άρα πιο ανθρώπινη για όλους, ποδηλάτες και μη.
Αυτό το blog (να το πούμε ιστολόγιο;) δημιουργήθηκε κατ’ αρχήν για να περιγράψει τις εμπειρίες μου κατά την καθημερινή μετακίνηση με ποδήλατο στην Αθήνα.
Για να γνωριστούμε λοιπόν, ιδού το περί ου ο λόγος ποδήλατο… ξαποσταίνει σε εσωτερικό χώρο.
